Asmita (*), uiteindelijk is er niets dat we moeten bewijzen, we zijn allemaal van goud......
Authentiek zijn. We kennen het allemaal, we weten allemaal dat het belangrijk is en toch is het vaak zo moeilijk. Kan je echt zijn wie je bent, waar je voor staat en dat overal, ongeacht wie er voor je staat? Hoe vaak passen we onze mening niet aan (al is het subtiel) aan de verwachting en ideeën die wij veronderstellen dat de andere heeft? Jaren heb ik dit (vaak heel onbewust) gedaan, om zo toch maar binnen de lijntjes van al mijn rollen te kleuren, met als gevolg vaak in spreidstand te staan tussen tegenover elkaar staande meningen. De laatste jaren waren er van overgang, van een groter geloof in eigen gevoel, van een groeiend (zelf)vertrouwen. Maar het is pas na mijn yoga opleiding (die in de eerste plaats mijn bewustzijn heeft verhoogd) dat ik nu echt overtuigd kan zeggen: this is my messy me! Nooit was de verdeeldheid zo groot, we leven in een tijd van een gigantisch uitgesproken polarisatie: vaccinatie of net niet, migratie, klimaat,… Zoveel meningen die nooit hetzelfde zullen zijn, maar ook dat is ok, ik sta gewoon voor het mijne en laat je met plezier het jouwe. We hebben allemaal onze redenen!
En toch, toch ben ik ook nog wat onzeker. Authenticiteit betekent ook vertrouwen hebben in jezelf en in je kunnen en laat ik nu net ook zo’n klein stemmetje in mijn hoofd hebben dat zich afvraagt of het wel goed genoeg is. Toevallig gaat dit dan vaak over mijn grote passie: yoga! Ze noemen dat het imposter syndroom, iets dat ik (gevoelsmatig) nog niet kende tot ik een jaar geleden mijn ondernemingsnummer heb aangevraagd en mijn eerste stapjes in het veld heb gezet. Ik kan echt moeilijk onder woorden brengen wat yoga al voor mij betekend heeft en hoeveel energie en dankbaarheid het mij geeft als ik dit kan delen. En toch bekruipt de twijfel dan regelmatig: ben ik wel flexibel / onderricht / matuur / … (vul aan naar eigen beperkende gedachte) genoeg? Kan ik vol overtuiging delen waar ik voor sta? Want laat het duidelijk zijn: fancy houdingen zal je mij niet zien doen in een les, instagram-waardig zal het nooit worden vrees ik. Diepgaand, meditatief, focus op ademhaling en diep in jezelf en je lichaam kruipen, dat is écht waar ik voor sta!
Ik ben ook altijd al een schrijver geweest, maar vroeger heb ik nooit mijn hersenspinsels écht durven delen: wat zouden mensen niet denken van mij? Zielig? Aandachtstrekker? Er zijn wel wat zaken al in mijn hoofd gepasseerd, ook na de opstart van deze blog een jaar geleden. Langs de andere kant ben ik altijd al zo’n voorvechter geweest van kwetsbaarheid, van het laten vallen van die picture-perfect-world en zo allemaal een stukje meer naar elkaar toe te komen. But it definitly takes courage to do so (dixit mijn heldin Brené Brown). Authentiek is het wel, eerlijk en rauw (of was het eerder rouw?), maar ook met mijn visie hoe je geluk kan vinden ondanks de tegenslagen die we allemaal op ons pad tegenkomen.
Dus weet je wat? Laten we gewoon allemaal verder onze koers varen en trouw zijn aan onszelf. Leren aanvaarden dat het nooit voor iedereen goed zal zijn is nu eenmaal onderdeel van het groter geheel. Om het met Kung Fu Panda 3 - wijsheid te zeggen (jawel, Sander zijn lievelingsfilm): “I’m not trying to turn you into me, I’m trying to turn you into you. Your real strength comes from being your best you”. Mijn leven zal steeds een dans op een slappe koord zijn gezien onze situatie, maar ik ben zo dankbaar voor de vrouw / teacher / mama / huisvrouw … (vul aan met zogenoemde identiteit naar keuze) die ik vandaag ben. Ongeacht welke rol we ook (denken te moeten) vervullen, vanbinnen zijn we allemaal uniek en allemaal van goud. En dat ga ik dus blijven delen: the good, the bad and the ugly (in wisselende vorm en afhankelijk van de perceptie van de ontvanger dus). Voor zij die willen: op of naast de mat!
(*) asmita klesha: one of the rooth causes of suffering according to yogic philosophy, linked to the ego and the roles we identify ourselfs with
En toch, toch ben ik ook nog wat onzeker. Authenticiteit betekent ook vertrouwen hebben in jezelf en in je kunnen en laat ik nu net ook zo’n klein stemmetje in mijn hoofd hebben dat zich afvraagt of het wel goed genoeg is. Toevallig gaat dit dan vaak over mijn grote passie: yoga! Ze noemen dat het imposter syndroom, iets dat ik (gevoelsmatig) nog niet kende tot ik een jaar geleden mijn ondernemingsnummer heb aangevraagd en mijn eerste stapjes in het veld heb gezet. Ik kan echt moeilijk onder woorden brengen wat yoga al voor mij betekend heeft en hoeveel energie en dankbaarheid het mij geeft als ik dit kan delen. En toch bekruipt de twijfel dan regelmatig: ben ik wel flexibel / onderricht / matuur / … (vul aan naar eigen beperkende gedachte) genoeg? Kan ik vol overtuiging delen waar ik voor sta? Want laat het duidelijk zijn: fancy houdingen zal je mij niet zien doen in een les, instagram-waardig zal het nooit worden vrees ik. Diepgaand, meditatief, focus op ademhaling en diep in jezelf en je lichaam kruipen, dat is écht waar ik voor sta!
Ik ben ook altijd al een schrijver geweest, maar vroeger heb ik nooit mijn hersenspinsels écht durven delen: wat zouden mensen niet denken van mij? Zielig? Aandachtstrekker? Er zijn wel wat zaken al in mijn hoofd gepasseerd, ook na de opstart van deze blog een jaar geleden. Langs de andere kant ben ik altijd al zo’n voorvechter geweest van kwetsbaarheid, van het laten vallen van die picture-perfect-world en zo allemaal een stukje meer naar elkaar toe te komen. But it definitly takes courage to do so (dixit mijn heldin Brené Brown). Authentiek is het wel, eerlijk en rauw (of was het eerder rouw?), maar ook met mijn visie hoe je geluk kan vinden ondanks de tegenslagen die we allemaal op ons pad tegenkomen.
Dus weet je wat? Laten we gewoon allemaal verder onze koers varen en trouw zijn aan onszelf. Leren aanvaarden dat het nooit voor iedereen goed zal zijn is nu eenmaal onderdeel van het groter geheel. Om het met Kung Fu Panda 3 - wijsheid te zeggen (jawel, Sander zijn lievelingsfilm): “I’m not trying to turn you into me, I’m trying to turn you into you. Your real strength comes from being your best you”. Mijn leven zal steeds een dans op een slappe koord zijn gezien onze situatie, maar ik ben zo dankbaar voor de vrouw / teacher / mama / huisvrouw … (vul aan met zogenoemde identiteit naar keuze) die ik vandaag ben. Ongeacht welke rol we ook (denken te moeten) vervullen, vanbinnen zijn we allemaal uniek en allemaal van goud. En dat ga ik dus blijven delen: the good, the bad and the ugly (in wisselende vorm en afhankelijk van de perceptie van de ontvanger dus). Voor zij die willen: op of naast de mat!
(*) asmita klesha: one of the rooth causes of suffering according to yogic philosophy, linked to the ego and the roles we identify ourselfs with
Reacties
Een reactie posten