Svadhyaya², hoe gedachten de echte beperking van vrijheid kunnen zijn

Kennen jullie die ook, de man met de hamer? Ik ben hem vorige week nog eens tegengekomen, was niet zo'n fijne ontmoeting. Nog steeds herstellende ervan, hij vond het precies nodig om nog eens goed door te slagen! Het enige wat je dan kan doen is luisteren en proberen te rusten wanneer kan, alleen is dat in deze tijden een heel moeilijke opdracht.

Mantelzorg kent geen pauze denk ik vaak, maar weet je wat? Rouw, een burn-out, een druk gezinsleven of net eenzaamheid, armoede, corona, enz ook niet. We zitten  allemaal samen in hetzelfde leven en ieder draagt zijn eigen rugzakje dat voor elk van ons zwaar is, zonder dat we hierover een oordeel kunnen vellen naar elkaar. Onze grootste gevangenis zit in onze gedachten en bevrijding zit erin hoe we deze tot rust kunnen brengen. Je hoort mij al komen!

Laten we niet onnozel doen: op mijn slechtste momenten kan ik ook niet op mijn mat of meditatiekussen kruipen. Voor mij was de laatste week gevuld met een enorme fysieke maar ook mentale vermoeidheid. Moe, leeg, op van het zorgen, weinig perspectief op beterschap, nood aan mijn eigen ding, 100en gedachten spookten door mijn hoofd. Gaan zitten en de focus leggen op mijn ademhaling stond gelijk aan een huilbui die overging in een paniekaanval bij het idee of ik dit wel ging volhouden en wie de zorg kon overpakken als het echt niet meer ging... Maar ik ben wel blijven proberen, 5-10-20min per dag, langzaam aan terug opbouwen. 

Gedachten en emoties zijn niet tegen te houden, ze zijn net zoals kleine kinderen die aandacht nodig hebben; ook al duw je ze steeds weer weg, ze komen altijd terug. Emoties zijn de taal van onze ziel, we moet ze erkennen en ze helemaal doorvoelen om ze een plaats te kunnen geven, hoe moeilijk dit soms ook is. Gedachten daarentegen zijn de spinsels van ons brein, van onze monkey mind die het meestal niet al te best voor heeft met onszelf. We hebben wel 70.000 gedachten per dag en de meeste daarvan zijn negatief én herhalend. Maar zijn ze ook waar? 

Kan ik het echt niet meer aan, die dagelijkse zorg voor Sander? Is het echt zo dat ik geen rust kan vinden zonder dat hij eerst een paar nachten weg is? En als hij dan terug thuiskomt, is het dan eigenlijk zoveel beter of beginnen de gedachten dan gewoon niet opnieuw? 

 

Alles begint bij ons eerst bewust te worden van ons eigen gedachtepatroon, in welke kring zit je vast en wat is de trigger dat je hierin weer vervalt? Bij mij is dit onmiskenbaar veel te veel ballen in de lucht willen houden en dan liefst nog volgens een bepaalde standaard (lees: lat veel te hoog). Het zit ook in een vanzelfsprekendheid in mijn hoofd dat ik dit toch allemaal maar moet kunnen, non-stop 24/7. Totdat er iets knapt in mijn hoofd en ik plots vastzit in de gedachte "ik kan niet meer".  

Zonder hier al te veel in detail te moeten treden over mijn eigen proces, maar wie (buiten je eigen brein) heeft die normen eigenlijk ooit bepaald? Ongetwijfeld gaan er nu een paar mensen al lachend zeggen: "ja Marianneke, hier gaan we weer, same shit different day". Maar hebben we allemaal niet onze eigen gedachteloop waar we op vastlopen? Veel gehoord al in mijn omgeving: 'Ik ben niet goed genoeg', 'ik ben minder dan de ander omdat zij ... heeft', 'als ik dat heb dan ga of mag ik mij pas goed voelen',... Zelfs de knapste vrouw met het mooiste figuur kan zich niet goed genoeg voelen wegens 'niet slim/slank/getalenteerd genoeg' naar haar eigen normen . Absurd als je hierover nadenkt, aangezien dit alles gewoon een spiegel is van onze eigen beperkende gedachten. Wat wij denken dat de ander (al dan niet) is of denkt, is niets meer dan een projectie van ons eigen oordeel over onszelf. (*)

Vandaag ben ik dankbaar dat ik terug wakker ben geschoten uit mijn gedachten en het terug helder zie, alles draait om bewustwording. Yoga leert me om mijn gedachtestroom te identificeren, te verminderen en te verzachten, op de mat maar ook daarnaast. Meditatie leert me om ruimte te krijgen in mijn gedachten en dat ik die gedachten niet ben, dat ik ze vanop afstand kan observeren en onderzoeken. Yoga zit echt in alles wat je doet en is zoveel meer dan wat houdingen op een mat... (**)

 

(*) ooit al gehoord van The Work van Katie Byron? Via 4 vragen laat ze je helemaal nadenken over de verwijten die je jezelf en de ander maakt, waardoor je eigenlijk heel rap inziet dat je je gedachten vaak gewoon projecteert. #aanrader

(**) dit alles mede dankzij mijn ongelooflijk fantastische coach Mica die deze (yoga)taal als geen ander spreekt, die niet meegaat in mijn drama en die keer op keer nagels met koppen slaat. #zodankbaar